Τα βάσανα της αγάπης

Καθώς ανέμισαν
τα μαλλάκια της
έτσι μπροστά στα μάτια
μου
λες και σαν ξαφνικά να ξύπνησα
και για πρώτη φορά
την είδα
-και την επρόσεξα-
την ωραία
νεαρή κόρη

με συνεκίνησε
η αρμονία των κινήσεών της
η ραδινότης των μελών
του κορμιού της
η γοητεία του βλέμματός
της
η απαλή στρογγυλάδα
των μαστών της
η όλη χάρη τέλος
που ανεδίδετο
απο το
κομψό
ολόδροσο
πλάσμα

κι αμέσως σκέφτηκα
-και «φιλοσόφησα»-
ο νους μου πήγε
στον αγαθό εκείνον
που μπορεί κάποτε
-μα είμαι βέβαιος-
να υποφέρει
μαρτυρικά
να δυστυχήση
σα θα φαντάζεται
πως έχει σκέψη
κι έχει ψυχή
το τρυφερό
το αιθέριο
το
πλασματάκι

και να ματώνη η καρδιά του
ν’απελπίζεται
ως θ’αποδίδη
έστω και
κόκκο νου
στ’ολότελα
άδειο
μικρό κρανίο