Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Η ΝΥΧΤΑ



Αγαπώ τη νύχτα


τη βαριά πυκνότητά της


την ταραχή του πόθου της


γεμάτου πλάσματα του παρελθόντος


που ξαναζούν σαν φαντάσματα


στις γωνιές σκοτεινών δέντρων.


Αγαπώ τη νύχτα τη βιαστική


γαλάζια γεμάτη ψιθύρους ασύλληπτη


τη νύχτα την ταραχοποιό των σωμάτων


όταν ελευθερώνονται τα θηρία του πόθου


ουρλιάζουν οι σειρήνες του πόνου


και μουγκρίζει η ανησυχία των χήρων.


Αγαπώ τη νύχτα που έχει σακούλες κάτω από τα μάτια


άυπνη παλλόμενη


νύχτα από παραισθησιογόνα και σκιές


όταν κανένας δεν γνωρίζει κανέναν


και οποιοσδήποτε μπορεί να είναι το σκοτεινό


αντικείμενο του πόθου


οποιοσδήποτε μπορεί να φορέσει τα ρούχα που πιο πολύ αγαπώ


ή να γδυθεί στο προστατευτικό σκιόφως του δωματίου


προσποιούμενος πως είναι εκείνη που πιο πολύ αγαπώ.


Τη νύχτα τη γεμάτη ψέματα


προσωπεία μεταμφιέσεις


κακούς στίχους


νύχτες από σιλικόνη και μοναξιά


θολές από ανικανοποίητες επιθυμίες


από παλιές λαχτάρες αναστημένες.


Αγαπώ τη νύχτα


αθέατων κυνηγών


που σεργιανίζουν στους δρόμους


στις αποβάθρες


στα χαμόσπιτα


αναζητώντας την πρόσκαιρη λεία


το μοναδικό θήραμα που θα τους κατακρημνίσει


στον θάνατο


στη λήθη


που θα τους οδηγήσει μέσα από παραισθησιογόνα


και αλκοόλ


στην αργή εισβολή της μέρας


όμοια σε όλες


τις μέρες της συνήθειας


τις μέρες της επανάληψης


των φρούδων ελπίδων


της μοναξιάς των δύο.


Αγαπώ τη νύχτα


γιατί όλα είναι πιθανά


ιδίως το απόλυτο


ιδίως αυτό που δεν έχεις


ιδίως αυτό που μας λείπει


ιδίως την παροδικότητά της.


Πάντα υπάρχει χρόνος για να ξημερώσει αύριο.

Μετάφραση από τα Ισπανικά: Λένα Κοψαχείλη 

Πρώτη δημοσίευση: http://logotexnia21.blogspot.gr/2009/09/cristina-peri-rossi.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου