
Νομίζαμε πως γνωριζόμαστε καλά.
Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν
χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη παραφορά
και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα
φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος
πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, και μεις
δύο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.
Ασταμάτητη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ.Τ