ΖΩΡΖ ΜΠΑΤΑΪΓ

ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ


Του θανάτου
καπέλο
τρίχινο
η πάχνη
η αδελφή
μ’ ένα λυγμό
ευχαριστημένος

*

Η ασπρίλα της θάλασσας
και του φωτός η χλωμάδα
γλύφουν τα γυμνά σκόρπια κόκαλα
η απουσία
του θανάτου
χαμογελά.

*

Σιχάθηκα
τον αραχλιασμένο ετούτον ουρανό
τα μελίγγια μου
σωμένα απ’ την αδυναμία
φέγγουν
είμαι νεκρός
και τα κρίνα
αποπνέουν τα διηθημένα υγρά
οι λέξεις λείπουν
λείπω επιτέλους κι εγώ.
μετάφραση: Νίκος Κοντομήτρος