Κινέζοι ποιητές

Σεν Χσουν- Τραγούδι του πιοτού
Μην τις χτυπάς τις αγριόχηνες που' ρθαν από το
νότο,
ας τες προς το βορρά να πάνε.
Κι αν τις χτυπάς, χτύπας τες δύο δύο,
να μην βρεθούνε χωρισμένες.



Τσ' ιου Τσινγκ- Μπρος στο κρασί
Χίλιες ουγγιές χρυσάφι θα' δινα για ένα καλό σπαθί
και θ' άλλαζα τη ζιμπελίνα μου ευχαρίστως με κρασί.
Μα πιο πολύ εκτιμάω το φλογερό μου αίμα,
που σαν χυθεί θα' χει τη δύναμη των γαλανών κυμάτων.




Πενγκ Τσι Τσ'ινγκ- Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Κάθε πρωί όλα τριγύρο τα κοκόρια παραβγαίνουν
στο τραγούδι.
Μα σήμερα, ως το ξημέρωμα, παντού σιωπή.
Γιατί έβαψε το αίμα τους χίλια μαχαίρια,
σαν πίνανε μιλώντας για τον ερχομό της Άνοιξης.



Τσ' εν Σαν-Μιν- Χορτάρι
Μπορεί το χόρτο να μαραίνεται, μα οι ρίζες δεν
πεθαίνουν,
κι όταν η Άνοιξη έρχεται, παίρνει όλη πάλι τη ζωή
του.
Μονάχα η θλίψη, όσο μένουνε οι ρίζες της,
και δίχως να' ρθει η Άνοιξη, μονάχη της ξαναγεννιέται.


Χαν Γιου- Χιονισμένη άνοιξη
Η νέα χρονιά δεν έχει ακόμη ευωδιαστά λουλούδια,
όμως το δεύτερο φεγγάρι βλέπει ξαφνικά ν' απλώνουνε
τα χόρτα.
Το άσπρο χιόνι, πειραγμένο που τα χρώματα της Άνοιξης ήρθαν αργά,
επίτηδες τινάζεται μέσα στα δέντρα της αυλής, να
φτιάσει πέταλα πετούμενα.

μτφ Σ. Σκαρτσής