Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ.
Να μη νογάω και να' χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών' η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
μουγκός να πηαίνω, όποτε μου 'ρθει, προς νερού μου,
κι άμα τσινάει ο Γάιδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
οι Αμερικάνοι, εγώ να βλαστημάω το Σλάβο.
Εξαιρετικό και ...Επίκαιρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες φορές γυρνάμε αλλού το κεφάλι, για να μην δούμε τη σαπίλα του καιρού μας... Και γινόμαστε κ εμείς οι ίδια σάπιοι... Μα κάποια στιγμή πρέπει τα αγάλματα να πάψουν να φοβούνται τη σκιά τους... και να αποκτούν ξανά την πλαστικότητα που τους χάρισε ο εμπνευστής και δημιουργός τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα!