Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Thomas Stern Eliot

(από τα «Τέσσερα Κουαρτέτα»)

Στο ακίνητο σημείο του περιστρεφόμενου κόσμου. Ούτε ύλη ούτε άυλο.
Ούτε από ούτε προς. στο ακίνητο σημείο, εκεί βρίσκεται ο χορός,
Όμως, ούτε στάση ούτε κίνηση, Και μην αποκαλέσετε παγίωση,
Τον τόπο όπου παρελθόν και μέλλον συναντώνται, Ούτε κίνηση από ούτε προς,
Ούτε άνοδος ούτε πτώση, Εκτός του σημείου, του ακίνητου σημείου,
Δε θα υπήρχε χορός, κι υπάρχει μόνο ο χορός.
Μπορώ μόνο να πω, ήμασταν εκεί, αλλά δεν μπορώ να πω που.
Και δεν μπορώ να πω πόσο καιρό, γιατί πρέπει να το τοποθετήσω μες στο χρόνο.
Η εσωτερική απελευθέρωση από την πρακτική επιθυμία,
Η λύτρωση απ' την πράξη κι απ' τον πόνο, η λύτρωση απ' τον εσωτερικό
Και τον εξωτερικό καταναγκασμό, ωστόσο κυκλωμένη
Από μια χάρη αίσθησης, ένα λευκό φως κινούμενο κι ακίνητο,
Erhebung χωρίς κίνηση, χωρίς συγκέντρωση
Χωρίς εξάλειψη, μαζί κι οι δυο, ένας καινούριος κόσμος
Κι ο παλαιός, γενόμενος σαφής, καταληπτός
Στην πλήρωση της μερικής του έκστασης,
Στη διάλυση της μερικής του φρίκης.
Και όμως τα δεσμά του παρελθόντος με το μέλλον
Διαπλεκώμενα μες την στην αδυναμία του κορμιού που αλλάζει,
Το ανθρώπινο γένος προστατεύουν από ουρανό και κόλαση
Που η σάρκα δεν μπορεί να αντέξει,
Ο παρελθών ο χρόνος κι μελλούμενος
Δεν επιτρέπουν παρά ελάχιστη συνειδητότητα,
Να συναισθάνεσαι δεν είναι να 'σαι μες στο χρόνο
Αλλά μόνο στο χρόνο υπάρχει η στιγμή μες στον ροδώνα,
Η στιγμή στην κληματαριά που τη χτυπά η βροχή,
Η στιγμή που κατεβαίνει ο καπνός στην εκκλησία με τα ρεύματα
Για να τις θυμηθούμε. πλεγμένος με το μέλλον και το παρελθόν.
Μόνο μέσω του χρόνου ο χρόνος κατακτάται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου