Για τ’ άστρο
Για τ' άστρο αυτό που ανέτειλε
είναι η πορεία αιώνια
κι η λάμψη του, να φτάσει εδώ,
χιλιάδες θέλει χρόνια.
Ίσως να πάει πια καιρός
η αχτίδα του που εσβήσθη,
μα τούτη μόλις τη στιγμή
μας έχει εμάς φωτίσει.
Ήταν, σαν ζούσε, αόρατη·
τώρα, που’ χει πεθάνει,
η εικόνα του άφαντου αστεριού
στους ουρανούς εφάνη.
Έτσι, κι όταν ο πόθος μας
στο σκότος θα’ χει δύσει,
είδωλο αγάπης που’ σβησε
θα μας ακολουθήσει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου