«Υπόγειο τρένο»

Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν
Όγκοι βουνών και πέτρας θα παρεμβληθούν
Θα ξεχαστούνε όλα
Όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαϊ
Που μας κρατάει ορθούς.
Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή
Που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου
Κρατήθηκες στο μπράτσο μου.
(Τίτος Πατρίκιος, Λυσιμελής πόθος, εκδ. Καστανιώτης)