ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΨΥΧΗ
Συνείδηση φανέρωμα συγκίνησης
Περιπαίζεις την ύπαρξη
Οι αγάπες του χρόνου
Συχνάζουν τα τοπία σου
Τρέμεις στα φύλλα του είναι
Γεμίζεις το σύμπαν
Δεν ξέρεις φυγή
Ποθείς ταξίδια
Στις πλάτες σου φτερουγίζει ο κόσμος
Φως σε λούζει ο ήλιος


ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΙΗΤΕΣ
Δεν είμαστε ποιητές
Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους
Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
Και στη σκόνη του καιρού
Σημαίνει πως φοβόμαστε
Και η ζωή μας έγινε ξένη
Ο θάνατος βραχνάς.


ΜΟΛΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ
Μόλις πεθάνει
Η αγάπη
Θέλει σιωπή μεγάλη
Για να 'βρει στην άκρη του πόνου
Την περίφημη λίμνη
Τη λήθη.


ΕΠΟΣ
Φύλλα δέντρου
Φτερά πουλιού
Άνεμος
Έπειτα θάλασσα
Κύματα
Χρόνος γαλάζιος
Ορίζοντες παντού
Και μπροστά μας
Ο ουρανός


ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Είναι μια γυναίκα και τραγουδά
Θα γίνω σαν τη θάλασσα που βρέχει τη ζωή μας
Θα γίνω περιστέρι
Θα γίνω σαν τη θάλασσα που είναι πάντα μπροστά μου
Και μ' ακλουθά όταν περπατώ
Και μ' ακλουθά όταν κλαίω
Και με παρηγορεί την ώρα που δεν φταίω
Την ώρα που την πατρίδα μου νείρομαι
Τον έρωτα ή τη χαμένη αγάπη.


ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΝΗΣΤΙΚΟΣ
Να κομάσαι νηστικός σε μια σοφίτα
Να είσαι ο τεμπέλης του σπιτιού
Να γίνεσαι σκουπίδι
Όταν ανοίγεται ένα λερωμένο στόμα
Θα σηκώσω το γιακά
Για να φύγω σαν ένας ληστής
Από το δικό μου σπίτι
Θα κοιμηθώ στους δρόμους
Για να νιώσω ολάκερη την πολιτεία
Να τουρτουρίζει μαζί μου
Στο παλτό μου έχω ένα λεκέ
Αλλά είναι καλό που δεν τον βλέπω
Θα το ξαπλώσω χάμω
Και θα στρωθώ πάνω του
Να πιω λίγη βραδυά
Στη γωνιά του έρημου κήπου
Θα αιστανθώ τη σελήνη
Όπως δεν αιστάνθηκα τίποτε
Στη ζωή μου
Θα την αιστανθώ στα χείλια μου
Σαν ένα αχλάδι
Στα μάγουλα
Σαν άλλα μάγουλα.


ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΝΑΓΛΥΦΗ ΕΙΚΟΝΑ
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ το χρόνο
Και τη συντροφιά του
Μήτε την αποθσία του οσφρ'ανθηκα ποτέ
Σε κάποιο ελάχιστο ηδονικό μου ύπνο


Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ
Η καρδιά μας είναι ένα κύμα που δεν σπάει στην ακρογιαλιά. Ποιος μαντεύει τη θάλασσα, απ' όπου βγαίνει η καρδιά μας; Αλλά είναι η καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό. Βουβά πιάνει μια στεριά. Και αθόρυβα σκαλίζει το ανάγλυφο ενός πόθου, που δεν ξέρει απογοήτευση και αγνοεί την ησυχία.